دلنوشته زیبا نوشتن زنانه همیشه درد نیست از مریم اسدی

دلنوشته زیبا نوشتن زنانه همیشه درد نیست از مریم اسدی

دلنوشته زیبا نوشتن زنانه همیشه درد نیست از مریم اسدی

نوشتن زنانه همیشه درد نیست...
میشودگاهی انگشتانت را جای اینکه در خون جگر فرو کنی ، رنگ کنی و شعرهای رنگی بخوانی موهایت را ببندی و با رژها توی آینه خیالبافی کنی
میتوانی عطر صورتی ات را برداری و خودت را بریزی کف خانه، کف اتاق...
فنجان قهوه ات را برداری و روی پنجه هایت کمی برقصی تند شوی آرام شوی و وقتی قلبت تند تند زد فنجان را یکهو سر بکشی
اصلا زن که همه اش گوشه اتاق نشستن و نداشتن ها را شمردن نیست
همین که فنجانی چایی بریزی بروی لبه ی بالکن...

و باد لای موهایت بپیچد و خیال کنی داری هنجارهای بزرگی میشکنی همینکه تنت را پرت کرده ای توی آغوش باد...
یا همین فیلم آخری که دیده ای را توی خودت مرور کنی

و فکر کنی فلسفه اش همینی نبود که به نظر می امد و خودت را به چالش و نقد فیلم دعوت کنی
یا همین که اجاق روشن را به پچ پچ قابلمه دعوت کنی و برای شام ....
شام ...
شام...
و فرو بروی توی شبهایی که تنهایی ات را چوب خط میکشی
اصلا زن که باشی باید چوب خط های تنهایی ات را هی بشمری و فکر پریدن از بالکن را هر روز به شیوه ای نوین نقاشی کنی

نویسنده : مریم اسدی